آسمان ابریست...

خیلی بی حال حوصله تر از این بودم که پاشم برم کلاس. ساعت شش صبح خوابم برد پاشدم آلارم گوشیو خاموش کردم و به هرچی درس و علم و عن خره لنت فرستادم خوابیدم! ساعت حدودای یک بود پاشدم. نهار که خوردم حدودای عصر لباس پوشیدم رفتم بیرون. داشت بارون میومد شرشر... رفتم کلی زیر بارون خیابونای اطراف به مقصد نمیدونم کجا پیاده رفتم... حتی مپ نداشتم بدونم لوکیشنم کجاس همینجوری میرفتم. یهو رسیدم به یه مترو. سوارشدم رفتم تو یه پاساژ ول چرخیدم و برگشتم رفتم نون بخرم. خانمه فورشنده فارسی یکمی بلده. یهو گفت چقد امروز به رو اومدید... گفتم وات؟! گفت بسیار زیبا شدید.. لبخند زدم گفتم امروز حتی دست به موهامم نکشیدم لباس پوشیدم اومدم اینجا چشماتون زیبا میبینه.. یهو گفت: سیرت شما تو صورت شماست لازم نیست به خودتان برسید...

حس خوبی گرفتم برگشتم کلامو از سرم برداشتم و تاخونه خیس آب شدم ...

- سی.فروردین.صفرسه